Rozdział 44



~ u Marco
Usłyszałem otwierające się drzwi. Postanowiłem zejść na dół i zobaczyć co się dzieje. Gdy byłem już na dole ujrzałem wyglądającą przed drzwi Róże. Po cichu do niej podszedłem. Złapałem ją za rękę aby wprowadzić do środka. I wtedy stało się to. Róża strasznie się przestraszyła i spadła ze schodów. Przy spadaniu uderzyła głową o murek i straciła przytomność. Jak oparzony do niej pobiegłem. Sprawdziłem puls. Był w porządku. Szybko wyciągnąłem telefon z kieszeni i zadzwoniłem na pogotowie. Powili widziałem że stan Róży się pogarsza.
- Nie możesz mi tego zrobić. Bardzo Cię kocham, chcę być z Tobą do końca życia. Nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie. Nie rób tego, proszę ! !  - po moim policzku spłynęła łza. 
Po paru minutach przyjechała karetka i zabrała Róże do szpitala. Nie pozwolili mi z nią jechać. Zadzwoniłem, wiec do Mario. 
- Ku_wa człowieku jest 3 w nocy. Powaliło ? - powitał mnie zaspany Mario.
- Nie ma czasu na pierdoły. Wiozą właśnie Róże do szpitala. Jak możesz to przyjedź - w skrócie powiedziałem o co mi chodzi.
- Nie mogłeś tak od razu ? Już jadę - odpowiedział i się rozłączył.
Poszedłem do domu, wziąłem łyk kawy i bluzę. Wyszedłem z mieszkania, zamknąłem drzwi i pojechałem do Róży.

*******

Gdy dojechałem do szpitala przed budynkiem stał Mario. Był bardzo zdenerwowany. Byłem w szoku, ponieważ obok Mario stała Oliwi, cała zapłakana. Podszedłem do nich.

- Nie powinnaś tu być - odezwałem się do Oliwii.

- Zamknij się. To pewnie przez Ciebie Róża leży teraz w szpitalu i nie wiadomo co się z nią dzieje. Myślałam że ją kochasz. Jesteś skończonym dupkiem - Oliwia na mnie naskoczyła.

Spojrzałem na nią a następnie na Mario. Zignorowałem ją i poszedłem do budynku.

*******

Wszedłem na wskazany przez pielęgniarkę oddziału. Nerwowo zacząłem szukać doktora Bielińskiego. 

- Pan doktor Bieliński ? - po długich poszukiwaniach na korytarzu dostrzegłem wysokiego mężczyznę w białym fartuchu.

- Tak, czy coś się stało ? - zmierzył mnie wzrokiem. 

- Szukam pani Róży Jakubowskiej, miała wypadek i niedawno tu dotarła - szybko wytłumaczyłem o co mi chodzi.

- A tak, wiem która. Czy pan jest rodziną ? - zapytał.

Zawahałem się.

- Ta-ak jestem jej narzeczonym - podrapałem się po głowie.
- A to mógł pan mówić tak od razu. Pani Róża jest w strasznym stanie. W jej głowie zrobił się krwiak i nie wykluczone że może mieć duży wstrząs mózgu i amnezje. Można powiedzieć że 3 godziny zdecydują czy pani Róża będzie żyła - wytłumaczył mi patrząc mi w oczy.
Strasznie się przestraszyłem gdy usłyszałem ostatnie słowa doktora. W moim sercu nagle zrobiło się tak jakby pusto. Szybko się ocknąłem i zapytałem.
- A czy mógłbym się z nią zobaczyć ? 
- Pani Róża jest w śpiączce, ale oczywiście. Może pan - odpowiedział i się oddalił. 
    

  

_______
No i zbliżamy się do końca. : - ( 
Jestem Wam bardzo wdzięczna że czytacie mojego bloga i że Wam się podoba. Na prawdę te Wasze komentarze mi pomagają. Dziękuję ♥♥
A tak na marginesie, podoba się ? ^ . ^